SGA 1 – Paul Keres 2

5:45 in de ochtend op zondag 29 september Ik zit op mijn fiets naar Nieuwland. Gisteravond had ik een appje gehad van de voorzitter. “Morgenochtend 6:00 melden op mijn kantoor in Nieuwland” FUCK Dat is niet goed. Het team had het gister niet best gedaan. Misschien valt het allemaal wel mee, hoopte ik. Ik kom aan bij het kantoor en ik mocht gelijk naar de voorzitterskamer. Een felle old-school-energievretende gloeilamp schijnt mij vol in het gezicht. Ik kon amper het silhouet van de voorzitter uitmaken. “Blijf daar maar staan” “Ok” “Ik neem aan dat je weet waarom je hier bent” “Uh” “Je begrijpt dat ik hier niet blij mee ben?” Ik probeerde wat te zeggen, maar de woorden bleven in angst achter de huig hangen. “Je hebt Lanchava erbij en Bosboom. Godzijdank heb je zelf niet meegespeeld, maar waarom was jij er niet als captain?” “Ik, uhhh, ik had werkweek met…” “GELUL!” De voorzitter sloeg zo hard op tafel dat de verblindende gloeilamp van tafel viel. “Zet die lamp terug!” snauwde de voorzitter. Met trillende handen plaatste ik de lamp weer terug. “Controle. Grip. Je bent het kwijt zo. Zo’n 1e ronde is cruciaal. Ik mag aannemen dat zelfs jij dat begrijpt? Ik had vernomen dat Van Leent zonder zijn SGA-uniform speelde?” “Dat klopt inderdaad” “Het glipt je jongen. Van Leent is nu geen ratinghoofd meer in SGA1 en hij speelt de 1e ronde zonder SGA-shirt. Ik mag hopen dat je hem streng hebt toegesproken?” “Ik, uhh, ja, nou” “De aarzeling zegt mij genoeg. Hou die Van Leent in de gaten. Zorg dat je desnoods altijd een tas vol shirts bij je hebt! En Bugel? Ik heb zijn partij langs zien komen op internet. Wat een prutswerk. Ik hoop dat jij hem de wind van voren hebt gegeven? Dat heeft zo’n jongen nodig. Die moet je niet te veel ruimte geven. Zat hij zeker weer te blaten dat hij tegen Cornelisse moest? Weet je nog je 1e wedstrijd met die broodjes bij Max Euwe? Kort houden en desnoods fysiek aanpakken, je weet dat ik daar geen moeite mee heb, maar als je zo doorgaat zit die jongen al vanaf ronde 3 te tennissen op de zaterdagen!” Ik wist meer dan genoeg van zijn fysieke aanpak. De “per ongeluk” tegen de achterkant van mijn bovenbenen aangeslagen squashballen door de voorzitter na een verliespartij van het 1e hebben permanente bloeduitstortingen op mijn benen achtergelaten. “En Lanchava op 1…” De voorzitter slaakte een diepe zucht. De teleurstelling van de voorzitter was in de stilte die volgde duidelijk hoorbaar. “Moet ik jou nou ook nog gaan uitleggen wat het verschil is tussen een man en een vrouw? Een man heeft naast een ELO ook nog eens een afschuwelijk groot EGO. Vrouwen hebben daar God zij dank minder last van. Als je een vrouw op 1 zet ongeacht haar hoge ELO, gaan de ELO-haantjes afgunstig kijken en, tsja, vrouwen hebben ook nog eens wat meer empathie. Dit is echt aanrekenbaar prutswerk van je, haar verliespartij zet ik dan ook op jouw rekening. Maar goed dat record van jou van die zes nullen in het 1e blijft nog wel even staan.” De voorzitter nam een slokje van zijn koffie. “Heb jij je nu eigenlijk ooit wel eens iets afgevraagd van jouw 1e overwinning in het 1e?” Eindelijk een beetje lucht dacht ik. Die Xander Wemmers had ik destijds mooi te pakken, na zes nullen op rij! Wemmers pakte een vergiftigd stuk en ging daarna mat in 3! CA-SHING! Glimmend van trots zei ik “Je bedoelt die overwinning op IM Xander Wemmers?” Een glimlach brak door op mijn gezicht. “Inderdaad ja. Jij was destijds ook penningmeester hè?” Overwinning op een IM, vrijwilligerswerk voor de club als penningmeester, dit gaat gelukkig de goede kant op! Misschien hoef ik nu alleen maar zijn schoenen te poetsen! “Heb jij je nu echt nooit afgevraagd waar destijds die € 2000,- voor project X voor was?” “Project X, oh ja dat. Dat was sponsoring toch? Dat moest toen cash van jou?” “Wat dacht je? Daar gaat de voorzitter Richard de Mos mee omkopen? Als die IM Sander had geheten, was het Project S, leeghoofd” Als een klein kind die zijn dame liet in staan na 35 zetten geweldig te hebben gespeeld, brak ik en barstte in tranen uit. De voorzitter zag tevreden dat hij mij tot op het bot had gebroken en ging vaderlijk verder. “Ondanks deze zeperd waarbij je laakbaar hebt verzaakt om je team vanaf het begin sturing te geven heb ik nog wel degelijk vertrouwen in je. Hoofdzaak is dat je die Bugel strak houdt. Dat kan een ondermijnende factor zijn. Van Leent moet je ook goed in de gaten houden met zijn t-shirts. Van Otten, Grutter en Bosboom hebben het prima gedaan. Reedijk zou ik zeker een kleine reprimande geven, maar dat moet ook goed komen. Die Porte moet oppassen met zijn Finse Vliegtuig Gambiet, strak houden die knul. Lanchava komt wel goed, daar maak ik me geen zorgen over.” “Ok.” “En dan nog een ding. Je weet tegen wie we spelen volgende wedstrijd?” “Ja, tegen Deventer. Dat wordt wel leuk. Wouter Waagmeester en Pim Heijne. Twee oud SGA-ers waar we goede herinneringen aan hebben. Zal ik de groeten doen voor je?” “DE GROETEN!? DISSIDENTEN ZIJN HET!” Schuimvlokken schoten mijn kant op vanuit de voorzitters mond en hij wist zijn snoeiharde vuistslag zo op tafel te plaatsen dat de lamp nu net bleef staan. De voorzitter ademde diep in en uit en hervond zijn controle. Bijna fluisterend vervolgde hij. “Leden die onze club verlaten moeten Tibetaans aangepakt worden. Die namen moeten uit de geschiedenisboeken geschrapt worden. Die Sovjets deden dat destijds ook zo slecht nog niet. Het mag van mijn part weer 6-2 worden, zolang er maar twee winstpartijen worden geboekt! Dat is een bevel! Het interesseert me niet hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. Wat mij betreft zet je Joris Boons daar op het toilet, maar regel het! En nu wegwezen, dit heeft mij lang genoeg geduurd!” Om 6.30 zat ik weer terug op mijn fietsje trillend richting Vathorst… Deventer… Waagmeester een nul…Heijne een nul…Van Leent en zijn T-shirts…Bugel kort houden… Smekend keek ik naar boven… Joeri Piet